ciekawostki regionalne-blog klasa 6: października 2019

Wszystkie zamieszczone informacje i zdjęcia obrazów pochodzą z książki Adama Kubisy i Edwarda Sołtysika"Dziej Siewierza w obrazach Tadeusza Kubisy".

"Śmierć króla Bolesława Krzywoustego w 1138 r. i podział kraju na dzielnice zapoczątkowały walki o tron krakowski. Znaczącym wydarzeniem w okresie rozbicia dzielnicowego była bitwa pod Siewierzem w dniu 26 lutego 1289 r. Na wracających z Krakowa stronników Henryka Probusa uderzyły wojska Bolesława płockiego, Władysława Łokietka i Kazimierza kujawskiego. Wojska śląskie został rozbite. Bolko opolski dostał się do niewoli, Przemko ścinawski zginął, zaś Henryk 3 głogowski zbiegł. Do niewoli wzięto wielu Ślązaków, wielu też zginęło. Dokładny przebieg bitwy ani jej lokalizacja nie są znane. Siewierz należał wówczas do księstwa bytomskiego, którego książę Kazimierz miesiąc wcześniej złożył hołd Wacławowi, królowi czeskiemu." - wynotował Oliver

" Kronikarz Jan Długosz w swoich kronikach napisał o pobycie króla Polski Władysława Jagiełły w Siewierzu w 1426 r. Ziemia siewierska , którą już wówczas nazywano księstwem, należała do książąt cieszyńskich. Bolesław, książę cieszyński, ożenił się z księżniczką Oftą, córką Ziemowita IV mazowieckiego i Aleksandry, siostry króla Władysława Jagiełły. Książe Bolesław popierał króla Polski w walce z zakonem krzyżackim. Nie dziwi więc fakt, iż w 1426 r. król, jadąc do Wielkopolski, skierował się do Siewierza i dalej do Koziegłów, należących wówczas do Krystyna, kasztelana sądeckiego. Na obrazie pokazano zamek siewierski w pierwotnej postaci z bramą wjazdową od strony Olkusza. " - wynotowała Emilka

" Po kapitulacji Krakowa 17 października 1655 roku przyjęto warunki narzucone przez Szwedów. Zawarto porozumienie między marszałkiem polnym Królestwa Szwecji, hrabią Wittembergiem, a gubernatorem miasta Krakowa Stefanem Czarnieckim, kasztelanem kijowskim. Według tego dokumentu na utrzymywanie kwatery żołnierzy i załogi krakowskiej, a zwłaszcza pułków Czarnieckiego i Wolffa, przeznaczono niektóre dobra królewskie i duchowne na pograniczu Śląska, a w tym Sławków, Koziegłowy, Będzin i Siewierz, w którym mogli spokojnie przebywać do dnia 18 listopada 1655 roku. Już 23 października 1655 roku kasztelan Czarniecki z pułkownikiem Wolffem i komisarzem Mittelstadtem stanęli kwaterą na zamku będzińskim. W Będzinie i okolicy ulokowano artylerię, regiment dragonii Wąsowicza i część piechoty. Kompanię gwardyjskiego regimentu Wolffa wraz z kompanią hajduków sandomierskich wysłano do Siewierza. Według Kantor-Mirskiego wojska te odwiedził kasztelan Stefan Czarniecki. W ciągu miesiąca wojska polskie nie mogły występować przeciw wojsku szwedzkiemu, a po upływie tego miesiąca mogły się udać dokąd chciały." -

wynotowała Julka

" Dnia 28 listopada 1655 roku pułkownik Wolff wydał rozkaz swemu regimentowi , by wyruszył z Siewierza w kierunku Będzina i dalej na Śląsk. Piechota ta starała się z regimentem obersztera Wacława Sadowskiego wysłanego w pogoni za nimi spod Częstochowy przez generała Mullera. Oddział Wolffa skapitulował i zaciągnął się w służbę króla szwedzkiego . Po kapitulacji regimentu Wolffa Szwedzi zajęli Siewierza i zamek. Wbrew legendom zamku nie spalili . Załoga szwedzka przybywała na zamku przez cały czas ''potopu''.- wynotowała Dominika

"W dniu 12 sierpnia 1789 roku odbył się w Siewierzu w kościele św. Walentego sejmik siewierski. Marszałkiem sejmiku szlacheckiego został obrany Wincenty Miklaszewski, właściciel wsi Koclin i Mysłów. Głównym celem sejmiku było wyłonienie deputacji szlacheckiej z Siewierza na Sejm Wielki dla podkreślenia lojalności siewierzan wobec Polski i osoby monarchy polskiego. Wybrano dwóch posłów: Józefa Wizenberga, podkomorzego siewierskiego i Andrzeja Korzulewskiego. Posłowie ci zostali zaopatrzeni w instrukcję, w której, zgadzając się na przyłączenie do Korony, stawiali warunki."- wynotował Emil

"Rozbicie wojsk pruskich w podwójnej bitwie pod Jeną i Auerstaedt na jesieni 1806 roku przez Napoleona Bonaparte stworzyło warunki do wyzwolenia ziem polskich znajdujących się pod zaborem pruskim. W dniu 28 listopada 1806 roku do Warszawy weszły wojsko napoleońskie pod dowództwem marszałka Murata. Na prowincji, w tym w województwie krakowskim, powstały początkowo oddziały pospolitej ruszenia, które wypierały wojska pruskie. Dowództwo pospolitej ruszenia tego województwa objął generał Męciński, który wysłał oddział porucznika Trembeckiego, a który stanął w Siewierzu i patrolował okolice Nowego śląska. Jego patrole docierały do Bytomia , Tarnowski Gór i Gliwic. Komendę placu w Siewierzu przejął od Trembeckiego w marcu 1807 roku Książę Jan Nepomucen Sułkowski." - wynotował Paweł

" Cesarz Wszechrosji i Król Polski Aleksander I, jadąc z Werony we Włoszech do Warszawy, zatrzymał się 11 stycznia 1823 r. w Siewierzu. Było to znaczne wyróżnienie dla tracącego przecież na znaczeniu miasta. Siewierz leżał na trasie przejazdu i posiadał odpowiednią bazę noclegową. Znajdowały się tutaj zajazdy i karczmy. Cesarz nocował w Rynku w piętrowej kamienicy należącej do Jana i Elżbiety Kempikiewiczów. W budynku tym znajdują się obecnie delikatesy ,,Karolina". Z zachowanych dokumentów wiemy, iż całe miasto było oświetlone. Cesarza witał w Siewierzu ksiądz Stanisław Jasieński, proboszcz koziegłowski, będący dziekanem siewierskim. Na powitanie cesarza zgromadzono ludność Siewierza i Koziegłów. Ludność składała supliki w różnych sprawach, które odbierał cesarz lub jego ochrona. W Siewierzu cesarz zakupił wygodne sanie od kupca Aleksandra Dobka." - wynotował Radek

" Powstanie styczniowe w Siewierzu rozpoczęło się wejściem oddziału powstańczego z Ojcowa w początkach lutego 1863 r. Pozbawiono urzędu burmistrza Teofila Hamuleckiego, mianowano komendanta placu i utworzono Gwardię Narodową. Do oddziałów powstańczych przechodzących przez Siewierz wstąpiło wielu siewierzan. Siewierz, leżący z dala od głównych aren walki, był bazą dla powstańców. Po bitwie pod Miechowem 17 lutego 1963 r. rozbite oddziały Kurowskiego wycofały się od Siewierza. Po tej bitwie wojska rosyjskie zajęły główne miasta Zagłębia, Siewierz dalej był wolny. Dopiero po przegranej bitwie pod Kuźnicą Masłońską 22 marca 1863 r. Siewierz został zajęty przez wojska rosyjskie dowodzone przez księcia Szachowskiego. Później pojedyncze wchodziły do Siewierza, uzyskując tu pomoc. Ostatni oddział powstańczy wszedł do Siewierza w październiku 1863 r. Po upadku powstania Siewierz utracił w 1870 r. prawa miejskie." - wynotowała Martynka

To pierwsza nasza opowieść o historii Siewierza z wykorzystaniem malarstwa Tadeusza Kubisy.
Nakręciliśmy też film lecz niestety jest "zbyt duży" i nie zamieścimy go na blogu.