Walenty- jest
to imię pochodzenia łacińskiego z pierwotnego VALENS. Polskie Walenty wzięte jest z przypadków
zależnych łacińskich W łacinie było w użyciu Valentinus utworzone od poprzedniego, które często się z
nim mieszało w różnych językach europejskich. Stąd wywodzi się polski Walentyn i polska Walentyna. W Polsce imię musiało być
znane od schyłku średniowiecza, ponieważ już w w. XVI jest dość popularne. Od
imienia tego pochodzą nazwiska: Walenta,
Walentynowicz, Wala, Walisz, Walas, Walicki, Walek, Walkosz, Walecki, Walczak,
Walczewski, Waluch, Waluszek, Faltyn, Foltyn.
wynotowała Ola
Początków
dzisiejszych walentynek szukać trzeba nie w chrześcijaństwie, lecz w pogańskim
Rzymie. O ich dacie zadecydowała sama przyroda. W połowie lutego bowiem ptaki
gnieżdżące się w Wiecznym Mieście zaczynały miłosne zaloty i łączyły się w
pary. Uważano to za symboliczne przebudzenie się natury, zwiastujące rychłe
nadejście wiosny. Z tej racji Rzymianie na 15 lutego wyznaczyli datę
świętowania festynu ku czci boga Faunusa Lupercusa. W przeddzień obchodów
odbywała się miłosna loteria: imiona dziewcząt zapisywano na skrawkach papieru,
po czym losowali je chłopcy. W ten sposób dziewczyny stawały się ich
partnerkami podczas luperkaliów. Bywało, że odtąd chodzili ze sobą przez cały
rok, a nawet zostawali parą na całe życie…
wynotował Adrian
Walentynki, święto
zakochanych obchodzone 14 lutego, niesłusznie bywa stawiane w jednym rzędzie z
Halloween, jako kolejny eksportowany produkt kultury anglosaskiej. Okazuje się
bowiem, że wspominany tego dnia w kalendarzu liturgicznym św. Walenty, od
którego imienia pochodzi nazwa święta, został ogłoszony patronem zakochanych
już w 1496 r. przez papieża Aleksandra VI.
Czytając
biografie świętych bardzo szybko można odkryć dlaczego ten, a nie inny stał się
patronem lekarzy, robotników czy podróżujących; dlaczego o dobrego męża modlimy
się do św. Józefa, a w sytuacji beznadziejnej wzywamy wstawiennictwa św. Judy
Tadeusza czy św. Rity. Tak wynika z ich życiorysu i predyspozycji jakie
posiadali. Jakie zatem życie miał św. Walenty, że okrzyknięto go patronem
zakochanych? Czy spełnił się w roli dobrego swata, czy też sam doświadczył
zakochania? A może rola jaka został mu przypisana w ogóle do niego nie pasuje?
wynotowała Magda
Walenty z wykształcenia był lekarzem, z powołania duchownym. Żył w III wieku w Cesarstwie rzymskim za panowania
Klaudiusza II Gockiego. Cesarz ten za namową swoich doradców zabronił młodym
mężczyznom w wieku od 18 do 37 lat wchodzić w związki małżeńskie. Uważał on, że
najlepszymi żołnierzami są legioniści niemający rodzin. Zakaz ten złamał biskup
Walenty i błogosławił śluby młodych legionistów. Został za to wtrącony do
więzienia, gdzie zakochał się w niewidomej córce swojego strażnika. Legenda
mówi, że jego narzeczona pod wpływem tej miłości odzyskała wzrok. Gdy o tym
dowiedział się cesarz, kazał zabić Walentego. W przeddzień egzekucji Walenty
napisał list do swojej ukochanej, który podpisał: „Od Twojego Walentego”.
Egzekucję wykonano 14 lutego 269 r.
wynotował Mikołaj
Pochowano go
w Rzymie przy via Flaminia. Brak bliższych wiadomości o nim nie przeszkodził w
szybkim rozwoju jego kultu. Jego grób już w IV w. otoczony był szczególną
czcią. Nad grobem papież Juliusz I wystawił bazylikę pod wezwaniem św.
Walentego. Odnowił ją później papież Teodor I. Bazylika wraz z grobem św.
Walentego stała się prawdziwym sanktuarium i jednym z pierwszych miejsc
pielgrzymkowych. W ciągu średniowiecza kult Walentego objął całą niemal Europę.
W
średniowieczu na terenie niemieckim Święty był wzywany jako orędownik podczas ciężkich
chorób, zwłaszcza nerwowych i epilepsji. Na Zachodzie, zwłaszcza w Anglii i
Stanach Zjednoczonych, czczono św. Walentego jako patrona zakochanych. W
związku z tym dzień 14 lutego stał się okazją do obdarowywania się upominkami.
wynotowała Marta
W
ikonografii Walenty przedstawiany jest najczęściej w stroju kapłana z kielichem
w lewej ręce, a z mieczem w prawej lub w stroju biskupa w momencie, gdy
uzdrawia chłopca z padaczki.
Dzień
obchodów
Wspomnienie
liturgiczne w Kościele katolickim na mocy decyzji papieża Gelazjusza I
obchodzone jest od 496 roku w dniu 14 lutego, jako Dzień św. Walentego
(Walentynki)
wynotowała Eliza
Stojący w Siewierzu przy ul. Krakowskiej kościół św.
Barbary i św. Walentego jest kolejną budowlą na tym miejscu. Tę murowaną
świątynię wzniesiono w
1618 r. na miejscu dawnego obiektu drewnianego. Ufundowana przez siewierskich
mieszczan, pełniła funkcję kościoła szpitalnego. Parafia szpitalna
funkcjonowała tutaj do roku 1840. Przy kościele istniało Bractwo Męki Pańskiej
oraz Stowarzyszenie Konfraterni Literackiej. Obiekt remontowany był w latach
80. i 90. XX w.
Obraz Tadeusza Kubisy |
Charakterystyka kościoła
Kościół św. Barbary i św. Walentego jest niewielką,
jednonawową budowlą z
półkolistą apsydą. Dwuspadowy dach, obecnie kryty blachą, zwieńczony jest
wieżyczką na sygnaturkę z latarnią. Świątynia posiada wewnątrz zachowane dawne
wyposażenia. W barokowym ołtarzu głównym znajdują się wizerunki patronów
kościoła - św. Barbary i św. Walentego, pochodzące z 1639 r. W ołtarzach bocznych, również
prezentujących styl barokowy, umieszczono obrazy Matki Bożej Anielskiej oraz
św. Antoniego.
Św. Barbara
Św. Barbara z Nikomedii, będąca jedną z patronek
kościoła, a zarazem popularną na Śląsku patronką górników i hutników.
Drugi z patronów siewierskiej świątyni, św. Walenty,
to z wykształcenia lekarz, biskup położonej ok. 100 km od Rzymu Interamny,
żyjący w III w. za panowania cesarza Klaudiusza II Gockiego. Gdy cesarz wydał
zakaz zawierania małżeństw przez młodych mężczyzn - uznając że legioniści
niemający rodzin będą lepszymi żołnierzami - Walenty mimo to udzielał ślubów
młodym ludziom, za co został uwięziony, a wkrótce ścięty. Inny z przekazów mówi
o uwięzieniu Walentego
za pomoc udzielaną prześladowanym chrześcijanom. Miał on wtedy nawet nawrócić
na chrześcijaństwo więziennego strażnika, Asteriusa, co rozwścieczyło cesarza.
Św. Walenty czczony jest jako patron zakochanych, a także ciężko chorych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz